Στο Λονδίνο του
1984 μια ομάδα γκέι ακτιβιστών προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για την
υποστήριξη της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων. Όταν όμως τα μέλη της
χρειαστεί να μεταβούν στην Ουαλία για να συναντήσουν τους απεργούς, θα
διαπιστώσουν ότι δεν είναι ακριβώς καλοδεχούμενα.
Επί Θάτσερ η ιδέα τού «ο καθένας για τον εαυτό του»
κατάφερε να επικρατήσει στη Βρετανία. Η κοινή δράση δεν υπάρχει πια στη χώρα. Η
ταινία μιλάει για έναν κόσμο που ανήκει πλέον στο παρελθόν.» Πιστεύω ότι όταν οι
άνθρωποι εκτίθενται σε ταινίες όπως το «Pride» θυμούνται την αλληλεγγύη που
χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Ποιος ξέρει; Ίσως στο τέλος να καταφέρουμε να
ανατρέψουμε το κλίμα της εξατομίκευσης και η ομαδική σκέψη να επιστρέψει. ( Μάθιου Γουόρτσας σκηνοθέτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου